«Inside – Out: Η δική μου Αλήθεια», 1-2 και 8-9 Απριλίου 2017

Η Αλίκη μέσα από τον καθρέφτη, Λούις Κάρολ
Όταν δεν ξέρεις πού πας, όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν εκεί.
Ίδρυμα Νικολάου και Ελένης Πορφυρογένη, 1-2 και 8-9 Απριλίου 2017, 9μμ.

Η σύλληψη και η εικαστική εγκατάσταση ανήκει στον εικαστικό και ζωγράφο Κωνσταντίνο Κομνηνό, ο οποίος δημιούργησε ένα μεγάλων διαστάσεων έργο (κύβο). Το installation πλαισιώνεται και βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με το kinetic art project – performance, που συνέλαβε και σκηνοθέτησε ο σκηνοθέτης–ηθοποιός Δημήτρης Δακτυλάς και το οποίο υποστηρίζεται με την συμμετοχή των ηθοποιών Άλκηστις-Ελένης Κοσμά, Βάσιας Στάμου, Ράνιας Θεοχαροπούλου, Άρτεμις Χατζηαποστολίδου , Μάρθας Παπαθανασίου, Ειρήνης Μυλωνά, Γιώργου Παπαδόπουλου, Μαρίας Πράντζου, Γιώργου Γιατζιτζάκη, Φρειδερίκης Μπεκίρη. Η συνεχής διάδραση μεταξύ του άψυχου και του έμψυχου, του μηχανικού και του «ζώντος»-πραγματικού, αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, που με πρωτοποριακό τρόπο αποδίδει την αρχική ιδέα της σύνθεσης. Ειδικότερα και βασιζόμενο στο θέμα της έκθεσης, το καλλιτεχνικό έργο, με πρόφαση το πρόσωπο της «Αλίκης», θέτει και πραγματεύεται ερωτήματα αναφορικά με έννοιες, φαινομενικά αντιφατικές, όπως η αλήθεια και το ψέμα, η ασφάλεια και η απομόνωση, ο αποκλεισμός ή κατ’ επιλογήν εγκλεισμός, η ελευθερία και η ανάγκη, η ατομικότητα και η συλλογική συνείδηση. Μια μηχανική Αλίκη, εγκλωβισμένη μέσα σε έναν υπέροχο, γυάλινο κύβο–κελί(;) βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με τις πολλαπλές εκδοχές του εαυτού της, τις οποίες μπορεί μόνον να παρακολουθεί ή τελικά μπορεί και να ενσωματώσει; Η «Αλίκη» είναι μία με πολλαπλές εκδοχές, ρόλους, ανάγκες, επιλογές ή είμαστε όλοι με τους ίδιους περιορισμούς, φόβους, ανάγκες; Κι αν η Αλίκη είναι εγκλωβισμένη, στο γυάλινο κελί της, ποιος είναι εκεί έξω, που σκέφτεται, αποφασίζει και δρα γι΄ αυτήν;