Γιάννης Χαΐνης 15 Iουνίου 2013

Γιάννης Χαΐνης 15 Iουνίου 2013

Από τις 15 Iουνίου ως τις 28 Iουλίου 2013, παρουσιάζεται στο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Ιωνίας, στο Βόλο, αναδρομική έκθεση του Γιάννη Χαΐνη.

Την έκθεση διοργανώνει το Ίδρυμα Ν. & Ε. Πορφυρογένη και αποτελεί την πρώτη αναδρομική παρουσίαση εκτός Αθήνας έργων του καλλιτέχνη, των οποίων οι «μνημειακές» διαστάσεις είναι η αιτία που δεν χρησιμοποιήθηκε η αίθουσα εκθέσεων του Ιδρύματος στην Αγριά. Χάρη στην πρόθυμη ανταπόκριση του Δήμου Βόλου, η έκθεση πραγματοποιείται στο φιλόξενο – και επαρκώς ευρύχωρο – κτήριο του Πολιτιστικού Κέντρου Νέας Ιωνίας. Δίνεται έτσι η ευκαιρία στο φιλότεχνο κοινό της περιοχής μας να προσεγγίσει το έργο ενός πρωτοποριακού καλλιτέχνη, ο οποίος αποτελεί μιαν άκρως εξέχουσα μορφή στη σύγχρονη πολιτιστική ζωή του τόπου μας.

Γιάννης Χαΐνης

Ο Γιάννης Χαΐνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930 σε εύπορη αστική οικογένεια. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στην Κατοχή με το ζωγράφο Καρτσωνάκη-Νάκη.

Το 1950 αρχίζει σπουδές στην ΑΣΚΤ με τον Μόραλη. Αργότερα βρίσκεται στο Παρίσι για δύο χρόνια και παρακολουθεί μαθήματα στην Beaux Arts, στην Grande Chaumière και στο εργαστήρι του Andre Lhôte, καθώς και μαθήματα Αισθητικής και Φιλοσοφίας στην Σορβόννη. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, προσπαθεί να συγκροτήσει με άλλους νέους καλλιτέχνες και διανοούμενους κίνηση για την διάδοση της τέχνης στο ευρύτερο κοινό. Ετσι, το 1954 ιδρύεται με δική του πρωτοβουλία η 'Επιθεώρηση Τέχνης', ένα από τα σημαντικότερα πρωτοπορειακά περιοδικά λόγου και τέχνης της νεώτερης Ελλάδας.

Το 1957 κάνει την πρώτη του έκθεση στο Ζυγό. Το 1961 ιδρύει την 'ομάδα τέχνης α' σε συνεργασία με τους Κ. Κλουβάτο, Δ. Κοκκινίδη, Κοσμά. Ξενάκη, Ελένη Βερναδάκη, Νέστορα Παπανικολόπουλο, Π. Σαραφιανό, Γ. Μαλτέζο, Αιμ. Φρέρη, Β. Δημητρέα και Κλειώ Μποσταντζόγλου-Τρίπου, στην οποία προσχώρησαν μετά και πολλοί άλλοι νεωτερικοί καλλιτέχνες της εποχής όπως οι Γιώργος Ζογγολόπουλος, Ηλίας Δεκουλάκος, Παναγιώτης Τέτσης, Βλάσης Κανιάρης, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Χρήστος Καρράς, Κλέαρχος Λουκόπουλος, Κούλα Μαραγκοπούλου, Κυριάκος Κατζουράκης, Βάσω Κατράκη κ.α., με σκοπό την μύηση ενός ευρύτερου κοινού στην δημιουργία και στην 'γλώσσα' της τέχνης, όπως και στο 'σημασιακό φορτίο' των μορφοπλαστικών της στοιχείων, στον 'θεσμικό' και παιδευτικό της ρόλο κλπ.., μέσω καλλιτεχνικών εκδηλώσεων συνοδευόμενων από συζητήσεις και σχολιασμούς σε συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά αλλά και σε πόλεις της επαρχίας. (Η εξοικείωση με την τέχνη προϋποθέτει, κατά τον Χαḯνη, «γνώση και καλλιέργεια» που πρέπει να γίνουν προσιτές σε όλους.) Στην ίδια λογική, ο Γ. Χαḯνης ασχολείται με ζητήματα αισθητικής και σημειολογίας, γράφει στην Αυγή, στον Ζυγό, στα 'Θέματα χώρου και τεχνών' και σ' άλλα έντυπα παραμένοντας συγχρόνως μακρυά από τα καθιερωμένα, εμπορευματικά κυκλώματα υποδοχής και διακίνησης της τέχνης. Στο προσωπικό του έργο, παράλληλα, εκφράζονται οι πολλαπλές ρήξεις, ανατροπές και άρσεις των αισθητικών φραγμών στο επίπεδο των μορφοπλαστικών στοιχείων και του πλαστικού λεξιλογίου, όπως και οι προβληματισμοί σε σχέση με τους (υπαίθριους ή κλειστούς, βασικά δημόσιους) χώρους έκθεσης, τα υλικά, την κλίμακα , την τεχνική κλπ.

Το πραξικόπημα του '67 βρίσκει τον Χαḯνη στην Γαλλία, όπου παίρνει μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα. Κατά τα γεγονότα του Mάη '68 εντάσσεται στο 'Μέτωπο Πλαστικών Τεχνών' (Front des Artistes Plasticiens), κίνημα με θεωρητικές βάσεις στο οποίο βρίσκουμε μερικούς από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες και θεωρητικούς της εποχής όπως οι Jean Clair, Ben, Morellet, Boltanski, Viallat, Reynaud, Fromanger, La Vigne και άλλοι, που ο σκοπός τους βασίζεται κυρίως στην επιθυμία να βγει ο καλλιτέχνης από την απομόνωσή του και από το καλά ιεραρχημένο σύστημα που τον χρησιμοποιεί για δικό του όφελος, και να δημιουργήσει νέες σχέσεις με τον κοινωνικό περίγυρο όπως και με τον καλλιτεχνικό χώρο. Συμμετέχει επίσης, τότε, στην επιτροπή μελέτης πολιτισμικών παρεμβάσεων με τον P. Gaudibert και εκθέτει σε πολιτιστικά κέντρα του Παρισιού και της περιφέρειας. Μετά την πτώση της χούντας επανέρχεται στην Ελλάδα.

Πιστός στις θέσεις του ως προς την κοινωνική αποστολή του έργου τέχνης, τη σταθερή αντίσταση στα εμπορικά κυκλώματα της τέχνης και την πεπείθηση οτι 'το έργο πρέπει να γίνει στοιχείο ζωντανό του ευρύτερου περιβάλοντος ασκώντας τον αισθητικό, παιδαγωγικό και ιδεολογικό του ρόλο', πραγματοποιεί δύο μόνον εκθέσεις - την μία το 1983 σε χώρο του Ωδείου Αθηνών, την άλλη το 2008 στην 'Τεχνόπολη' του Δήμου Αθηναίων – αρθρογραφεί, συμμετέχει στα κοινά, αγωνίζεται, αναζητά και εργάζεται ακατάπαυστα.

Βάσια Καρκαγιάννη - Καραμπελιά


> Μονογραφία Γιάννη Χαίνη


Ψηφιακή Πλατφόρμα ΙΣΕΤ : Καλλιτέχνες - Χαΐνης Γιάννης
Ψηφιακή Πλατφόρμα ISET : Καλλιτέχνες - Χαΐνης Γιάννης