28 Αυγούστου 2011 - Ερωτόκριτος

Αγαπητοί φίλοι του Ιδρύματος,
σας προσκαλούμε θερμά στην μουσικό - θεατρική παράσταση "Νυχτερινοί Αφηγητές", την Κυριακή 28 Αυγούστου 2011 και ώρα 8.30 μ.μ. στο Αμφιθέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος στην Αγριά.
Ο Κωνσταντίνος Θεμελής παρουσιάζει με το δικό του μοναδικό τρόπο τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου. Μουσικά επενδύουν την παράσταση οι Κρητικοί δεξιοτέχνες Γρηγόρης Αλυσανδράκης στη λύρα και Νικόλας Συνολάκης στο λαούτο.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Το Κοινωφελές Ίδρυμα Νικολάου και Ελένης Πορφυρογένη , που λειτουργεί στην Αγριά και έχει κύριους σκοπούς και στόχους,

  • Την ανάδειξη και την εξύψωση του πολιτιστικού επιπέδου της Αγριάς και της  ευρύτερης περιοχής του διευρυμένου πλέον Δήμου Βόλου.
  • Την αντιμετώπιση θεμάτων που άπτονται  Κοινωνικού χαρακτήρα,

συνεχίζει την επιτυχημένη διοργάνωση μιας σειράς εξαιρετικού επιπέδου πολιτιστικών δραστηριοτήτων και αυτό το καλοκαίρι, με την παρουσίαση μιας μοναδικής, τολμούμε να πούμε, μουσικό-θεατρικής παράστασης, στις 28 Αυγούστου 2011 ώρα 8.30 μ.μ. στο Αμφιθέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος στην Αγριά.

Τίτλος της παράστασης, Νυχτερινοί Αφηγητές - Βιτσέντζου Κορνάρου, Ερωτόκριτος.
Παράσταση – νήμα ενός ιστού παραστάσεων – αφηγήσεων που αποτελούν σπουδές στον ηθοποιό – αφηγητή.

Η παράσταση αποτελεί ένα από τα νήματα ενός ιστού παραστάσεων/αφηγήσεων με τον ανωτέρω τίτλο, οι οποίες αποτελούν σπουδές στον ηθοποιό ως αφηγητή και προέκυψαν από την αντίδραση του καλλιτέχνη στη λαίλαπα της Παγκοσμιοποίησης πού ονομάζεται Storrytelling, το οποίο ο ίδιος μεταφράζει ως παραμύθιασμα προς ίδιον όφελος των τοκογλύφων, των μεγαλοεπιχειρηματιών και των απανταχού απατεώνων.

Ο Κωνσταντίνος Θεμελής είναι μια αποκαλυπτική θεατρο-μουσική παρουσία, που συγκλονίζει με τις ποικίλες ερμηνείες του το κοινό. Ηθοποιός, χορευτής, τραγουδιστής, αφηγητής, εκπαιδευτής και σκηνοθέτης ο ίδιος, συντελεί αποφασιστικά στην επιτυχία των παραστάσεων που μετέχει. Υπηρετεί με πάθος τις Παραστατικές Τέχνες και τη Γραφή. Σκηνοθετεί και ερμηνεύει. Απαγγέλλει και τραγουδά όπως πρέπει να τραγουδά ένας ηθοποιός. Οι απαγγελίες, ο αφηγηματικός του λόγος, η θεατρικότητα των εκφράσεων και των κινήσεών του, η αμεσότητα της εκφοράς του λόγου και το αισθαντικό τραγούδι του πάντοτε αφήνουν άφωνο το υποψιασμένο κοινό. (Γιάννης Μουγογιάννης, σε παλαιότερο σημείωμά του για τον καλλιτέχνη.)

Με τέσσερεις διαφορετικές μουσικο-θεατρικές παραστάσεις, δημιουργίες των τελευταίων χρόνων, στις οποίες συμμετέχουν περισσότεροι από δέκα έξοχοι μουσικοί - Μάνος Αβαράκης, Άλκης Κόλλιας, Σολομών Μπαρκί, Alejandro Días, Σωτήρης Κατσούρας, Γιώργος Φλούδας, Πέτρος Παπαγεωργίου, Γιώργος Μπέλλος, Γιάννης Διαμάντης, Γρηγόρης Αλυσσανδράκης, Νικόλας Συνολάκης - συνεχίζει και φέτος την καλλιτεχνική του πορεία ο Κωνσταντίνος Θεμελής. Συμμετείχε πολλαπλώς στην παράσταση του σολίστα Μάνου Αβαράκη «Εικόνες μουσικής σέ ηχοχρωμάτων τόπους», που παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβρη του 2010 στο Πορφυρογένειο, στην οποία ο σολίστας παρουσίασε, για πρώτη φορά, συνθετική δουλειά του. Φέτος ο Θεμελής ξαναέρχεται στο Ίδρυμα Νικολάου και Ελένης Πορφυρογένη την Κυριακή 28 Αυγούστου στις 8.30 το βράδυ. Αυτή τη φορά  με τον Ερωτόκριτό του, τον οποίο παρουσίασε πέρυσι τον Ιούλιο στο Χόρτο Πηλίου με επιτυχία. Μαζί του ο Γρηγόρης Αλυσσανδράκης στη λύρα και ο Νικόλας Συνολάκης στο λαούτο.

Μερικές κρίσεις γιά τόν «Ἐρωτόκριτο»

(Ἀπό τήν ἒκδοση τοῦ Ἑρμῆ, Νέα Ἑλληνική Βιβλιοθήκη, ἐπιμ. Στυλιανοῦ Ἀλεξίου.

«Ἒτσι καθώς πρέπει νά ἀποβάλλωμεν τά αἰρετικά βιβλία, ἒτσι πρέπει νά ἀποβάλλωμεν καί τά ἐρωτικά βιβλία, καθώς εἶναι ἡ ρίμα τοῦ Ἐρωτοκρίτου, τῆς Ἐρωφίλης, τῆς Βοσκοπούλας καί ἂλλων. Ὁμοίως καί τά γελωτοποιά καί ἂσεμνα καθώς εἶναι ἡ Χαλιμά, ὁ Μπερτόλδος, τοῦ Σπανοῦ ἡ φυλλάδα καί τοῦ Γαϊδάρου καί τά ὃμοια. Διατί, κατά τόν ἀποστολικόν τοῦτον κανόνα, λύπην καί βλάβην προξενοῦσιν εἰς τάς ψυχάς τῶν Χριστιαννῶν. Καί ὃσοι γράφουν ἢ τυπώνουν ἢ ἀγοράζουν ἢ διαβάζουν ἢ ἀκούουν αὐτά, βαρέως ἁμαρτάνουσι καί ἂς διορθωθοῦν.»

(Πηδάλιον, Λειψία, 1800, σ. 50. Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Φ.Μ.Ηλιού, Προσθῆκες στήν ἑλληνική βιβλιογραφία, Ἀθήνα, 1973, σ. 35.)

«Ἐκείνα ὁπού εἲπομεν διά ἐκείνους ὁπού αἰσχρολογοῦν, λέγομεν καί διά ἐκείνους ὁπου κάθηνται είς ταὀ μέσον πολλῶν ανθρώπων καί διηγοῦνται μέ ἠδονήν τάς μυθολογίας τῶν Ἑλλήνων· τούς ἀραβικούς μύθους τῆς Χαλιμάς· τάς ἑλληνικάς καί γραώδεις μυθολογίας τοῦ ἂθεου Λουκιανοῦ· τάς ματαίας γενεαλογίας τῶν Ἑβραίων· τά ἐρωτικά παραμύθια τοῦ Ἐρωτοκρίτου, τῆς Ἐρωφίλης καί ἂλλα ὃμοια.»

(Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Βιβλίον καλούμενον Χρηστοήθεια τῶν Χριστιανῶν, α΄ ἒκδοση: Βενετία, 1803, β΄ἒκδοση: Ἑρμούπολις Σύρου, 1838, σ. 102.)

«Ἐάν αὐτοί [οἱ ἐξουθενωταί τῆς κοινῆς γλώσσης] δέν εὐρίσκουσι βοηθήματα είς τά βάρβαρα συγγράμματα τῶν Γραικῶν, δι’ αὐτό τοῦτο δέν τά εὑρίσκουσιν, ὃτι ἡ πρόληψίς των ῆ τούς ἐμπόδισεν ὁλότελα νά τά ἀναγνώσουσι ἢ τούς ἒκαμε νά τά ἀναγνώσουσι χωρίς σκέψιν. Ὀμολογώ ὃτι δέν εἶναι νόστιμος διατριβή ν’ ἀναγιγνώσκη τίς τόν Ἐρωτόκριτον καί ἂλλα τοιαῦτα ἐξαμβλώματα τῆς ταλαιπώρου Ἑλλάδος· ἀλλ’ ὃστις ἀγαπᾶ τήν εὐειδεστάτην δέσποιναν, δέν πρέπει ν’ ἀμελῆ νά κολακεύει καί τήν δυσειδῆ θεράπαιναν, ἐάν ἡ πρός τήν δέσποιναν εἲσοδος εὐκολύνεται ὁπωσδήποτε δι’ ἑαυτῆς.»

(Ἀ. Κοραής, 1805, Ἀλληλογραφία, τόμ. Β΄, Ἀθήνα, 1966, ΟΜΕΔ, σ. 234.)

«Ὀ Κοραής στραβοκατάλαβε τό «Ρωτόκριτο», κατά τή συνήθειά του, καί τόν ἐβάφτισε Ὃμηρο τῆς χυδαϊκῆς φιλολογίας. Τό ζωντανό τοῦ μύριζε χυδαῖο.»

(Πέτρος Βλαστός, Ἡ ἑλληνική καί μερικές ἂλλες παράλληλες διγλωσσίες, Ἀθήνα, 1934, σ. 108.)

«Δύσκολον νά θεωρήσωμεν ὡς πτωχήν τήν γλώσσαν τῆς Ἐρωφίλης, τοῦ Ἐρωτοκρίτου καί τῶν ποιημάτων τοῦ Σολωμού καί τοῦ Βαλαωρίτου. Εἰς τήν μακροτέραν τῆς Ἰλιάδος ἐποποιίαν τοῦ Κορνάρου οὒτε πεντήκοντα ἠδυνάμεθα νά σημειώσωμεν ξένας λέξεις.»

(Ἐμμ. Ροΐδης, Τά Εἲδωλα, 1983, Ἃπαντα, τόμ. Δ, φιλολογική ὲπιμέλεια Ἃλκη Ἀγγέλου, Ἀθήνα, 1978, σ. 266.)

«Ἡ γλώσσα τοῦ Ἐρωτόκριτου… εἶναι ἡ τελειότερα ὀργανωμένη γλώσσα πού ἂκουσε ὁ μεσαιωνικός κόσμος κι ὁ νεώτερος ἑλληνισμός… Ὓστερα ἀπό αἰῶνες καί κάμποσες δεκαετηρίδες ἐλεύθερης ζωῆς, ὓστερα ἀπό ἐρειπωμένο Σολωμό, οἱ δεκαπεντασύλλαβοί μας μοιάζουν ἀκόμη ψελλίσματα μπροστά στόν λόγο τοῦ Ἐρωτόκριτου.»(Γ.Σεφέρη, Δοκιμές, β΄ ἒκδοση, Ἀθήνα, 1962, σ. 207.)